Conditiemeting (NEN 2767)

NEN 2767 is een norm om de technische kwaliteit van diverse bouw- en installatiedelen van een woning op een objectieve en eenduidige manier te bepalen en wordt gebruikt voor conditiemetingen.

Conditiemeting

De conditiemeting is ontwikkeld door de Kwalitatieve Woning Registratie (KWR) met als doel om meer inzicht te krijgen in de bouw- en woontechnische kwaliteit van de woningvoorraad in Nederland.

Door gebruik te maken van conditiescores, kunnen woningcorporaties makkelijker de staat van hun woningen en andere vastgoedobjecten met elkaar vergelijken. Dit biedt inzicht in de onderhoudskosten en mogelijke risico’s.  Ook vormt de conditiemeting input voor het opstellen van de meerjarenonderhoudsplanning (MJOP / MJOB).

Gebrekenlijsten

In NEN 2767-1 (het eerste gedeelte van NEN 2767) is de methodiek van een conditiemeting vastgelegd. In het tweede gedeelte staan de gebrekenlijsten voor de belangrijkste bouw- en installatiedelen beschreven.

Op basis van de gebrekenlijst kan een inspecteur de gebreken van een woning of ander vastgoed gemakkelijk en op een eenduidige manier categoriseren.  Door deze werkwijze is de opname van een sociale huurwoning minder afhankelijk van de persoon die de inspectie verzorgt.

Conditiescores

De conditiescore van de verschillende onderdelen wordt beoordeeld met een score van 1 t/m 6. Een score van 1 wil zeggen dat een bouwdeel in nieuwbouwstaat verkeert. Score 6 staat voor de slechtste conditie die je kan aantreffen bij een woning (rijp voor de sloop). In de tabel hieronder is per score kort aangegeven wat deze inhoudt.

(Bron: Nen.nl)

Om deze conditiescores te bepalen, worden de gebreken gekwantificeerd door middel van de volgende drie parameters (Bron: Pitbeheer.nl)

Belang: Het belang kan onderverdeeld worden in 3 soorten gebreken:

  • Geringe gebreken: Geen invloed op de functionaliteit (bijv. vervuiling).
  • Serieuze gebreken: Verlies van kwaliteit, zonder dat de functionaliteit direct wordt aangetast (bijv. verwering).
  • Ernstige gebreken: Directe vermindering van de functionaliteit (bijv. houtrot).

Omvang: Hierbij wordt de omvang van het gebrek bepaald door middel van een percentage:

Intensiteit: Geeft aan in welk stadium het gebrek zich bevindt. In de figuur hieronder is te zien waar de 3 intensiteit scores voor staan.

De (geaggregeerde) conditiescore op complexniveau wordt vervolgens modelmatig bepaald waarbij de belangrijkste bouwelementen de grootste impact hebben op de totale score. De conditiescore op complexniveau vormt onder meer input voor het asset management. Op complexniveau kan een woningcorporatie een signaleringsnorm bepalen. Wanneer een complex slechter scoort dan die waarde moet er worden ingegrepen.

Reactie plaatsen