Corporaties moeten tussenvormen van huur en koop weer op de agenda zetten. Zeker ook in hun beleidsoverwegingen.
Een aantal jaar geleden was het onder corporaties enorm populair om woonvormen als Te Woon en Koopgarant aan te bieden. De laatste jaren echter hebben de meeste corporaties er afscheid van genomen.
Herontdekt en belangrijk
Recent zijn de tussenvormen tussen huur en koop herontdekt. En dat is niet voor niets.
Ik denk dat het ook voor jouw corporatie belangrijk is om deze tussenvormen opnieuw op de agenda te zetten. En om te bepalen hoe je daarmee een bijdrage kunt leveren aan de maatschappelijke thema’s binnen jouw werkgebied.
Toen de nieuwe vormen zoals Koopgarant opkwamen verbaasde ik me erover dat veel corporaties daarin meegingen. Het leek alsof iedere corporatie een eigen Koopgarantaanbod had.
Waarom ik daar zo verbaasd over was?
Tussen wal en schip
Alle vormen van maatschappelijk gebonden eigendom zijn vanuit volkshuisvestelijk perspectief met name interessant om het gat tussen huur en koop te verkleinen.
Met andere woorden, die vormen bestaan om middeninkomens tegemoet te komen. Zij verdienen net te veel voor de sociale huursector maar net te weinig voor een koopwoning in jouw werkgebied.
In grote delen van Nederland is er een groep mensen die vanwege hun inkomen eigenlijk geen kant op kan. Voor hen is het aanbieden van een dergelijke maatschappelijk gebonden eigendom-tussenvorm een uitstekend idee.
Niet overal zo’n goed idee
Ook in gebieden zoals Noord-Friesland gingen corporaties werken met tussenvormen. Terwijl daar op dat moment geen sprake was van een gat tussen de sociale huursector en de koopsector.
Ook modale inkomens konden in dat gebied een woning kopen. In zo’n geval voegen goedkope woningen of koopwoningen met korting weinig toe.
Maar hier wel
In andere gebieden is het juist wel enorm relevant. De Bollenstreek is hiervan een perfect voorbeeld. Dit is een regio met een relatief kleine de sociale huursector, en juist veel grote en dure koopwoningen.
Hierdoor is er in de Bollenstreek, maar dit kan net zo goed voor jouw regio gelden, een groot gat tussen sociale huur en de onderkant van de koopsector.
Na de hype
Zoals gezegd gingen veel corporaties mee in de hype van Koopgarant, maar inmiddels willen de meeste corporaties weer af van tussenvormen. Dit komt ook omdat corporaties relatief veel geld moeten reserveren om woningen in de toekomst te kunnen terugkopen. Dit heeft uiteraard negatieve gevolgen voor financiële ratio’s.
Toch verbaast het mij dat de volkshuisvestelijke situatie in het werkgebied niet doorslaggevend lijkt te zijn. Zowel bij de opkomst, als bij de teruggang van dit soort instrumenten.
Overigens zijn er inmiddels ook tussenvormen waarbij het effect op de financiële positie kleiner is, maar daar gaat het mij nu even niet om.
Een herwaardering
Mijn oproep is: laten we opnieuw kijken naar tussenvormen van huur en koop. De vraag daarbij is, wat zou je vanuit het volkshuisvestelijke perspectief wel of niet moeten doen?
Vraag jezelf af of tussenvormen in jouw werkgebied een interessante toevoeging zijn. Onderzoek het gat tussen de sociale huursector en de koopsector.
Voor welke groep bewoners is het relevant om korting te krijgen op een koopwoning die de corporatie terug kan kopen met korting? En zijn er misschien nog andere, eenvoudigere, oplossingen om deze groep te bedienen?
