Corporatie: stop met pleasen

Corporaties zijn heel goed in het pleasen van iedereen en alles, maar ik denk dat corporaties activistischer zouden moeten worden. 

Tekenen bij het kruisje

Corporaties hebben de neiging om te tekenen bij het kruisje als ze wordt gevraagd om een volkshuisvestelijk of maatschappelijk probleem op te lossen. En natuurlijk willen we dat ook graag als sector, maar vaak is het slechts pleasen op papier.  

In de praktijk komt er meestal niks van terecht. En dat kan ook niet, want je kunt als corporatie niet in je eentje alle volkshuisvestelijke problemen oplossen.  

Ondanks al dat pleasen is de volkshuisvesting volledig vastgelopen. Dus ik denk dat het anders moet. Stop met het pleasen van bewoners, gemeenten en landelijke overheden, maar zeg waar je voor staat. Wees activistischer.  

Laat je beperkingen zien

Ik schrik me een hoedje als ik met projectleiders van corporaties praat en hoor wat zij tegenkomen in projecten: netcongestie, stikstof, protest van omwonenden, vergunningverlening, welstand, de capaciteit van de bouwsector en de financiële mogelijkheden van corporaties.  

Al die problemen zijn bovendien dusdanig met elkaar verstrengeld geraakt, dat je er bijna niet meer uit komt. En toch zegt de corporatiesector in de nationale prestatieafspraken: ‘Ja hoor, wij gaan dit wel oplossen.’ 

Ik denk dat dit moet stoppen en dat je activistischer moet worden in het laten zien van die beperkingen: wat staat er allemaal in de weg om je doelen te bereiken? En wat mij betreft mag je ook activistischer worden in het slopen van die beperkingen.  

Aan de slag

Dit klinkt natuurlijk allemaal leuk en aardig, maar zoals je weet hou ik het ook graag praktisch: hoe doe je dit dan? Volgens mij kun je een aantal dingen doen.  

Die zullen niet morgen resultaat opleveren, maar als je dit consistent toepast, dan levert het meer en sneller resultaat op dan steeds maar weer tekenen bij het kruisje in de nationale prestatieafspraken.  

Deel de verhalen

Als eerste kun je de verhalen delen die er zijn. Van projectleiders, bewoners, woningenzoekenden, woonconsulenten, beleidsmakers, MT-leden, mutatieopzichters. Deel hun verhalen.  

Als ik ze hoor van mensen zelf, dan schrik ik me een hoedje. Maar ik zie hier niks van terug in de media of op websites van corporaties of Aedes. En als je hier al iets van terugziet, dan is het geschreven in een taal die niemand begrijpt. Dus deel die verhalen en laat zien wat er concreet aan de hand is.  

Zoek de randen op

Een tweede tip: zoek waar het knelt de grenzen op. Zoek de grens op van de regelgeving. Als je met gezond boerenverstand kunt verantwoorden waarom je doet wat je doet, zoek dan de randen van de regelgeving op om problemen te kunnen oplossen.  

Zoek ook de randen op als het gaat om wat je aan anderen kunt vragen. En zoek de randen op van wat je als organisatie zelf voor elkaar kunt krijgen, zowel financieel als organisatorisch.  

Zeg ‘nee’

En als dat niet lukt, zeg dan hardop ‘nee’. Corporaties zijn überhaupt niet geneigd om ‘nee’ te zeggen tegen wat er op ze af komt. Als ze dat al doen, dan doen ze het achter de schermen, of ze zeggen ‘ja’ waar ze ‘nee’ bedoelen.  

Maar zeg gewoon hardop ‘nee’ en leg het uit. Ga er de boer mee op. Leg uit wat er nodig is om ‘ja’ te kunnen zeggen. Het is volgens mij belangrijk dat je alleen maar ‘ja’ zegt als je iets ook waar kunt maken. En dat je dus ‘nee’ zegt als er onrealistische vragen op je af komen.  

Vraag hulp

Tot slot, vraag hulp. Daar zijn corporaties niet zo goed in. Maar vraag hulp aan andere organisaties, aan bewoners, aan woningzoekenden en alles en iedereen die met volkshuisvesting te maken heeft. En laat zien wat er kan gebeuren als andere mensen en organisaties je gaan helpen. Want dan kun je echt wat bereiken. Dan ga je mensen motiveren om de volkshuisvesting samen vooruit te brengen.  

Op deze manier kunnen we misschien ooit die onrealistische doelen toch realiseren. Dus ga die barricaden op, zowel digitaal, in de lokale pers als in gesprekken. En stop met pleasen.